Ekipa Memorijalnog centra Republike Srpske boravila je u Vašingtonu, gdje je snimila ispovijest Željka Milojevića, porijeklom iz Ljubinja, nastanjenog u Vašingtonu, ratnog vojnog invalida Vojske Republike Srpske čija životna priča svjedoči o teškim ranama iz rata, dugogodišnjoj borbi sa bolom i brojnim neuspješnim pokušajima liječenja u zemlji i inostranstvu.

Iz Memorijalnog centra Republike Srpske saopšteno je da je Milojević ranjen kao 25 godišnji mladić, 29. juna 1992. godine na mjestu zvanom Prijeka ljut u pješadijskom obračunu – pogođen je iz neposredne blizine, rafalom sa svega par koraka udaljenosti.

Milojević u svjedočanstvu kaže da su mu u pokušaju da se izvuče na sigurnije mjesto, u pomoć pritekla dvojica saboraca, koji su mu ukazali prvu pomoć da ne bi iskrvario, te da su se zajedno izvlačili nekoliko kilometara do saniteta koji ga je prevezao u bolnicu u Trebinju.

Budući da rješenja za njegov problem nije bilo, Milojević kaže da je upućen u Beograd, na ortopedsku kliniku Banjica.

- U potrazi za pomoći pokušavao sam i sa italijanskim i ruskim doktorima, ali bez uspjeha. Godine 1994. odlazim u Dansku, u Rik hospital, gdje sam bio na tretmanu par mjeseci – ni tamo rezultat nije postignut - navodi Milojević.

U međuvremenu, priča Milojević, zahvaljujući jednom od ljekara, predstavljen je na samitu u Ženevi, posvećenom specifičnim ratnim ranama.

Period između bolnica, kaže Milojević, često je provodio na Institutu "Simo Milošević" u Igalu, uz nesnosne bolove i teške lijekove, uključujući i morfijum.

Poslije Ženeve, navodi Milojević, dobija poziv za liječenje u Americi, gdje dolazi 1995. gosine u Vašington kod doktora Tomasa Nevajzera, koji četiri mjeseca pokušava da riješi njegov problem.

Djelimično, navodi Milojević u svjedočenju, uspijeva da sanira infekciju, ali glavni problem ostaje neriješen, te se vraća beogradskim i crnogorskim ljekarima, i nastavlja život pod jakim bolovima i teškim lijekovima.

Milojević navodi u svjedočenju da je u periodu 1999–2000. ponovo na liječenju u Americi, ovaj put u Mejo kliniku u Ročesteru /Viskonsin/, gdje potpisuje da njegov slučaj bude predmet istraživanja.

- Uprkos brojnim ispitivanjima, niko se tada nije odlučivao na hirurški zahvat. Tek 2015. godine, nakon brojnih molbi doktora Branka Prpe iz Mejo klinike, doktor Mejn iz Kanose /Viskonsin/ odlučuje da napravi specijalni implant za moje lijevo rame i izvrši operaciju. Zahvat je uspješno urađen 19. juna 2015. godine - navodi Milojević.

On kaže i da nakon operacije ostaje na morfijumu – u tom trenutku već pune 23 godine.

Milojević navodi da su mu ljekari saopštili da će imati još nekoliko operacija zbog atrofije mišića, ali da je krajem 2016. godine, zahvaljujući upornim i snažnim fizikalnim terapijama, uspio da izbaci morfijum i ojača rame i ruku.

Od tada, navodi Milojević, jednom godišnje odlazi na redovne kontrole u Kanosu kod doktora Mejna.

Nakon treće kontrole, kaže Milojević, rečeno mu je da više neće imati potrebe za dodatnim operacijama, jer je svojim trudom i fizičkim radom uspio da stabilizuje stanje.

Milojević ističe da je njegova borba trajala više od dvije decenije, kroz bol, lijekove, operacije i neizvjesnost.

- Danas svjedočim da se zna kako su izgledale posljedice rata i šta znači nositi rane cijeli život. Ovo nije samo moja priča – ovo je svjedočanstvo o cijeloj generaciji koja je platila visoku cijenu - poručio je Milojević.

Memorijalni centar Republike Srpske poziva sve članove porodica poginulih i nestalih civila i vojnika iz Odbrambeno-otadžbinskog rata da podijele svoje svjedočanstvo, te tako trajno sačuvaju sjećanje na svoje najmilije.

Svi koji žele da ostave svjedočenje mogu kontaktirati Memorcijalni centar putem mejl adrese: komunikacije@mcrs.vladars.rs ili putem broja telefona: 051/222-999.

Iz Memorijalnog centra Republike Srpske napominju da svako preuzimanje, umnožavanje ili korištenje materijala u druge svrhe nije dozvoljeno bez prethodne saglasnosti Memorijalnog centra Republike Srpske.