Na današnji dan, rođena je u podnožju Titelskog brega, u bačkom selu Mošorinu kod Žablja jedna od najvećih srpskih književnica, Isidora Sekulić. Djetinjstvo je provela u Zemunu, Rumi i Novom Sadu. Školovala se u Novom Sadu (Viša djevojačka škola), Somboru (Srpska preparandija) i Budimpešti (Pedagogijum). Radila je kao nastavnica u Pančevu, Šapcu i Beogradu.
Do kraja, i bez ostatka, posvijećena ljepoti smislene riječi, književnica Isidora Sekulić je za života stekla uvaženje kao najobrazovanija i najumnija Srpkinja svoga vremena.
Znalac više jezika, i poznavalac više kultura i područja umjetničkog izražavanja, Isidora Sekulić je kao pisac, prevodilac i tumač književnih djela ponirala u samu suštinu srpskog narodnog govora i njegovog umjetničkog izraza, smatrajući govor i jezik kulturnom smotrom naroda. Pisala je o Branku Radičeviću, Đuri Jakšiću, Lazi Kostiću, Petru Kočiću, Milanu Rakiću, Veljku Petroviću, Ivi Andriću, Momčilu Nastasijeviću i drugima.
Penzionisana je 1931. godine. Izabrana je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 16. februara 1939, a za redovnog člana Srpske akademije nauka 14. novembra 1950, kao prva žena akademik. Umrla je 5. aprila 1958. godine u Beogradu.
Duboko promišljen i umjetnički istančan njen književni, prevodilački i kritički izraz je praznik naše pisane riječi.
Najpoznatija djela: “Saputnici”, “Pisma iz Norveške”, “Đakon Bogorodičine crkve”, “Hronika palanačkog groblja”, “Zapisi”, “Njegošu knjiga duboke odanosti”, “Govor i jezik”…
„Čovek je nomad po srcu svom, po misli svojoj, po idealima svojim. On je nomad po volji božijoj, koja ga je stavila među ogromna prostranstva neba i zemlje. Davnašnja i današnja strast, da se leti, putuje bez putanja i stanica i granica, to je proboj nomadstva čovečije prirode. Volja božija: to su staze i reke, putovanja i sretanja i nizovi života i drugova; a ne države i granice, kolje i bajoneti, palanke-tamnice u kojima slobodnog čoveka kao miša davi gospodar, sused, običaj, kritika. Tristan od množine želja nije mogao da umre; a svaki čovek ima krik onog pesnika koji je zapisaoi: Ili asketstvo ili putovanja, jer ništa drugo nema!“, pisala je Isidora Sekulić.
