Major Vuko Čvoro prerano nas je napustio na današnji dan, 27. aprila 2016. godine u svojoj 58. godini života, ostavivši iza sebe neutješnu majku, suprugu, sinove, snahe i unučad. 

Disciplinovanost, iskrenost, pravednost i odgovornost bile su vrline koje su krasile ovog čovjeka, prvenstveno sina, supruga, oca i djeda, a zatim borca Vojske Republike Srpske, koji je dva puta krvario za otadžbinu, a zatim i kao policijskog službenika CJB, odnosno Policijske uprave Istočno Sarajevo, u kojoj je proveo posljednje godine života.

Vuko Čvoro je rođen 6. septembra 1958. godine u selu Miošići, podno junačke gore Romanije, kakav je i sam bio. Osnovnu školu završio je u Prači, dok je srednju mašinsku tehničku školu završio u Palama. Diplomirao je na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Sarajevu, smjer Odbrana i zaštita. 

Odbrambeno-otadžbinski rat ga zatiče u kasarni "Slaviša Vajner Čiča" u Lukavici sa činom kapetana prve klase. Sredinom 1992. godine Glavni štab Vojske Republike Srpske ga postavlja za komandanta 2. Pračanskog bataljona, a godinu dana nakon toga je prekomandovan na čelo 2. Kasindolskog bataljona.

U zimu 1994. godine dolazi na čelo 4. bataljona Vojne policije Sarajevsko-romanijskog korpusa, gdje je dočekao kraj rata u činu majora. 

Foto: Ustupljena fotografija

Dva puta je ranjavan tokom rata. Za ratne zasluge u Odbrambeno-otadžbinskom ratu Republike Srpske 1996. godine od strane prvog predsjednika Republike Srpske Radovana Karadžića odlikovan je Ordenom Milana Tepića, te Medaljom Zasluga za narod.

Po završetku rata, Čvoro radi kao oficir u Vojsci Jugoslavije, te Srbije i Crne Gore. Ostaje u rodnim Palama i obavlja dužnost načelnika 505. motorizovane brigade, sve do avgusta 1999. godine kada prelazi u MUP Republike Srpske.

Saborci ga se sjećaju kao disciplinovanog i odgovornog čovjeka, koji je poštovao pravila i kriterijume službe, i koji nikad nije odustajao od istih. Sve zadatke je izvršavao disciplinovano i odgovorno.

Važio je za čovjeka, uvijek spremnog da se uhvati u koštac sa problemima i uslovima života u kojima je živio, te je često i drugima pomagao.

Major Vuko Čvoro u Ministarstvo unutrašnjih poslova Republike Srpske dolazi 1999. godine i stupa u radni odnos u Centru javne bezbjednosti, tada Srpsko Sarajevo, na poziciju inspektora za odbrambene pripreme.

Kolege iz MUP Republike Srpske i Policijske uprave Istočno Sarajevo sjećaju ga se sa najvećim poštovanjem. Cijelu karijeru u policiji Republike Srpske obavljao je na pozicijama rukovodećeg službenika i nerijetko je pokazivao svoju humanu stranu prema svim kolegama i građanima sa kojima se susretao.

Vuko Čvoro je u Centru javne bezbjednosti Istočno Sarajevo radio na pozicijama inspektora za odbrambene pripreme, komandira Policijske stanice za bezbjednost saobraćaja, načelnika Odjeljenja policije, zamjenika načelnika CJB Istočno Sarajevo i pomoćnika načelnika CJB Istočno Sarajevo, do dana smrti, 27. aprila 2016. godine.

Foto: Ustupljena fotografija

Nažalost, teška bolest ga je spriječila da dočeka penziju u policijskoj uniformi i trenutak da u uživa u zasluženoj penziji i provodi vrijeme sa svojim nasljednicima, posebno onim najmlađim koji će u godinama koje su pred njima, tek osjetiti i shvatiti kakav je njihov djed bio.

Smrt Vuka Čvora bio je veliki gubitak, kako za njegovu porodicu i bliske prijatelje, tako i za cjelokupnu javnost i Paljane među kojima je bio izuzetno cijenjen i poštovan, kao i za kolege iz policije i ratne saborce. 

Iza njega ostali su majka Nada, supruga Dobrila, sinovi Bojan i Damjan, unuci Bogdan i Mateja, unuka Anastasija i snahe Jovana i Ana.

Sahranjen je na porodičnom groblju u rodnim Miošićima.